خدايا ما را از بارانى فريادرس و قحط زدا و رويانندهى گل و گياه، خرمى بخش صحرا و چمن، سرسبز كنندهى دشت و دمن پهناور و دامنهدار و سرشار و سيراب ساز، كه به وسيلهى آن گياه بپاخاسته را از پژمردگى به خرمى باز آرى، و فيض آن را موميايى شكستگى گياهان شكسته قرار دهى.
استاد انصاریان این فراز را همراه با فرازهای قبل شرح کرده اند، برای مشاهده لطفا «اینجا» را کلیک کنید.