بار خدايا، مباد كه از سايهى آن ابر، بادى گرم و زهرآگين وزد و سردى آن بر ما ناخجسته و بدشگون باشد، يا ريزش آن مايهى عذاب ما گردد و آب آن در كام تلخ و ناگوار شود
استاد انصاریان این فراز را همراه با فراز قبل شرح کرده اند، برای مشاهده لطفا «اینجا» را کلیک کنید.