خدايا! سايهى آن ابر را بر ما «سموم»، (گرماى سخت و آتشين) مساز و سردىاش را براى ما، نامبارك و شوم قرار مده، و (قطرات) بارانش را (همچون ريگهاى رجم و لعنت، بر سر ما مريز و) بارش عذاب بر ما مگردان، و آبش را در كاممان تلخ و شور مفرما.
استاد انصاریان این فراز را همراه با فراز قبل شرح کرده اند، برای مشاهده لطفا «اینجا» را کلیک کنید.