بار خدايا! چنان كن كه با سلاح يارى تو در هنگام ضرورت، تاختن كنم و در وقت نياز از تو مسئلت كنم و هنگام مسكنت پيش تو به زارى درآيم، و مرا در وقت ناچارى به يارى جويى از غير خودت و در فقر به فروتنى سئوال از غير خودت، ميازماى، و چون هراسناك شوم به زارى در پيش غير از خودت ناله سر ندهم، تا بدان سبب در خور خوارى و منع و بىاعتنايى تو گردم. اى پر مهرترين مهربانان!