خدايا، چنان كه هنگام ضرورت با نيروى تو به انتقام برخيزم، و هنگام نياز، نيازخواه تو باشم، و هنگام تنگدستى، پيش تو زارى كنم، و مرا به فتنه مينداز كه هنگام ناچارى از كسى جز تو يارى خواهم، و هنگام درويشى پيش ديگران به خواهش فروتن گردم و هنگام ترس در پيشگاه غير تو به زارى افتم، تا آنجا كه سزاوار گردم مرا به حال خود واگذارى و احسان خويش را از من دريغ كنى و روى از من بگردانى. اى مهربانترين مهربانان.