خدايا! مرا چنان قرار ده كه هنگام ضرورت به (كمك) تو (بر شدائد) حمله آورم، و به وقت نياز از تو درخواست نمايم، و در بيچارگى به درگاه تو زارى كنم، و مرا چون مضطر شدم به كمك خواستن از غير خود آزمايش مكن، و نه به فروتنى براى درخواست از غير خود چون فقير شدم و نه به زارى كردن به (درگاه) غير خود چون بترسم، كه به سبب آن سزاوار خوارى و باز داشتن (از لطف و احسان) و روى گردانيدن تو شوم، از مهربانترين مهربانان.