فراز 15 از دعای 20 ( چیزی جز احسان الهی برای انسان نیست )

خدايا كنون آمدم سوى تو كه دانم كه بخشش بود خوى تو به غفران و بخشش چو رو كرده‌ام گذشت تو را آروز كرده‌ام به احسان و نيكيت دارم يقين اگر چه تهى باشدم آستين نه كردار نيك و نه گفتار نيك كه خود را شناسم سزاوار نيك چو اقرار باشد مرا بر عمل بياور تو احسان به خويشم مهل درود تو بر احمد و خاندان كه هستى شرف يافت از نامشان

در جملات و عبارات عرشى و ملكوتى بخشهاى اول اين دعاى شريف به مسئله ستم و ستمگرى، و فقر و تهيدستى و وسعت رزق، و طغيان و معصيت، و دعا و مناجات، و اعتدال و ميانه‌روى، و صفات عباد صالح حق به طور مفصل اشاره شد، بنابراین در فرازهاى نورانى بالا به ترجمه اكتفا مى‌كنم و از حضرت محبوب مى‌خواهم ما را به آنچه مورد رضا و خوشنودى اوست آراسته فرمايد.