فراز 16 از دعای 20 ( لزوم بیان هدایت‌های الهی )

خدايا نطق مرا گويا كن به ارشاد و هدايت و دل مرا ملهم كن به تقوى و پرهيز و مرا توفيق ده در عملى كه پاكترين اعمال باشد و مرا به كارى بدار كه رضايت تو در آن باشد

در جملات و عبارات عرشى و ملكوتى بخشهاى اول اين دعاى شريف به مسئله ستم و ستمگرى، و فقر و تهيدستى و وسعت رزق، و طغيان و معصيت، و دعا و مناجات، و اعتدال و ميانه‌روى، و صفات عباد صالح حق به طور مفصل اشاره شد، بنابراین در فرازهاى نورانى بالا به ترجمه اكتفا مى‌كنم و از حضرت محبوب مى‌خواهم ما را به آنچه مورد رضا و خوشنودى اوست آراسته فرمايد.