تنها توئى كه مىتوانى ايمنم بدارى، توئى كه مىتوانى در تنهائى يار من باشى، توئى كه توانائى و به روزگار ضعف من مىتوانى از من دستگيرى كنى.
تو پروردگار دانا و تواناى منى و من بندهى نادان و ناتوان تو باشم، تو غالب و چيرهاى و من مغلوب و محكوم.
استاد انصاریان این فراز را همراه با فراز قبل شرح کرده اند، برای مشاهده لطفا «اینجا» را کلیک کنید.