بارالها! من به هيچ يك از آرزوهايم نمىرسم اگر تو روى كرامت از من بگردانى، و از فضل بسيار خويش بازم دارى و روزى خود را از من دريغ كنى،
و يا رشتهى پيوند خويش را از من بگسلى، چرا كه من به جز يارى تو بر آن چه نزد توست نخواهم رسيد، كه من بندهى (ناتوان) و فرمانبر توام و پيشانى من در پنجهى (طاعت و سرگرم سجده به درگاه) توست.
استاد انصاریان این فراز را همراه با فراز قبل شرح کرده اند، برای مشاهده لطفا «اینجا» را کلیک کنید.