خداوندا به راستى اگر روى كريم خويش از من بگردانى، يا احسان بزرگ خود را از من بازدارى، يا روزيت را بر من دريغ نمايى، يا اسباب رحمتت از من قطع كنى، به چيزى از آرزويم راه نمىيابم جز از مسير تو، و با كمك غير تو بر آنچه نزد توست دسترسى ندارم، و من بندهى توام و در قبضهى تو، و موى پيشانىام به دست توست.
استاد انصاریان این فراز را همراه با فراز قبل شرح کرده اند، برای مشاهده لطفا «اینجا» را کلیک کنید.