با فرمانت مرا فرمانى نيست. و حكمت دربارهى من روان و قضايت در حق من (به آئين) عدل است. مرا ياراى بيرون رفتن از قلمرو سلطنت تو نيست. و بر تجاوز از قدرتت، توانائى ندارم. و در جلب محبتت، قادر نيستم، و به خشنوديت نمىتوانم رسيد و به خزانهاى رحمتت دست نتوانم يافت مگر به فرمانبردارى و رحمت سرشار تو
استاد انصاریان این فراز را همراه با فرازهای قبل شرح کرده اند، برای مشاهده لطفا «اینجا» را کلیک کنید.