با فرمان و امرت مرا فرمانى نيست، حكم تو بر من، جارى است، و دستورت دربارهام به آئين عدل است، و از قلمرو سلطه و سلطنتت بيرون نمىتوانم رفت، و از دايرهى قدرتت تجاوز نمىتوانم نمود، و به جلب محبتت قادر نيستم و به خوشنودىات نمىرسم و به خزانههاى الطافت دست نمىيابم مگر به مدد طاعتت و رحمت سرشارت.
استاد انصاریان این فراز را همراه با فرازهای قبل شرح کرده اند، برای مشاهده لطفا «اینجا» را کلیک کنید.