با وجود فرمان تو، مرا فرمانى (نبوده و) نيست، حكم تو (هر چه باشد) دربارهى من جارى و تقدير تو (كه برخاستهى از عدل است) در حق من سارى است، و مرا ياراى بيرون رفتن از گسترهى سلطنت تو و توان بيرون شدن از قلمرو قدرت تو نيست، و قادر نيستم تا محبت تو را (نسبت به خود) جلب كنم و (بدون لطف و مرحمت تو) به رضامندى تو نايل آيم، و (ترديدى ندارم كه) من جز به اطاعت به درگاه تو و جز با فضل و رحمت تو به آنچه در (خزاين رحمت) توست نخواهم رسيد.
استاد انصاریان این فراز را همراه با فرازهای قبل شرح کرده اند، برای مشاهده لطفا «اینجا» را کلیک کنید.