خدايا درود بر محمد و آل او فرست و به سبب نعمتهائى كه عطا كردهاى از ياد خود فراموشيم مده و به علت آنچه احسان كردهاى مرا غافل مگردان. در همه حال: خوشى يا ناخوشى سختى يا آسايش، عافيت يا بلا، بدحالى يا نعمت، توانگرى يا تنگدستى، درويشى و بىنيازى، اجابت دعاى مرا هر چند به تاخير اندازى باز مرا نوميد مساز
استاد انصاریان این فراز را همراه با فراز قبل شرح کرده اند، برای مشاهده لطفا «اینجا» را کلیک کنید.