بار الها، بر محمد و آلش رحمت فرست. و مرا از ياد عطاى خود دچار فراموشى مكن. و از احسانت در آنچه بخشيدهاى غافل مساز. و از اجابت دعايم، اگر چه به تاخير افكنى- نوميدم مكن: در خوشى باشم يا در ناخوشى، در سختى يا در رفاه، در سلامت يا بلاء، در شدت حاجت يا در آغوش نعمت، در توانگرى يا درويشى در فقر يا در غنى.
استاد انصاریان این فراز را همراه با فراز قبل شرح کرده اند، برای مشاهده لطفا «اینجا» را کلیک کنید.