الهى، درود تو بر «محمد» و خاندان او باد.
كريما، مرا هرگز از ياد و شكر نعمتهاى خويش غافل مدار. چنان كن كه هرگز از شكر نعمتت غفلت نكنم، و در اجابت حاجتم- هر چند كه آهسته و دير به ثمر رسد- نوميدم نگردم. در هيچ حال نوميدم مساز، هر چند كه: خوش يا ناخوش، شاد يا ناشاد رها يا گرفتار، نيازمند يا بىنياز، و فقير يا غنى باشم.
استاد انصاریان این فراز را همراه با فراز قبل شرح کرده اند، برای مشاهده لطفا «اینجا» را کلیک کنید.