خدايا، بر محمد و خاندانش درود فرست و چنان مكن كه در برابر آنچه به من عطا كردهاى، به يادت نباشم، و در برابر آنچه به من بخشيدهاى، از احسانت غفلت ورزم، و از اجابت دعايم، اگر چه تأخير افتد، نااميد شوم؛ در هر حال كه باشم، در خوشى يا ناخوشى، در سختى يا آسايش، در عافيت يا بلا، در توانگرى يا تنگدستى، در بينوايى يا بىنيازى.
استاد انصاریان این فراز را همراه با فراز قبل شرح کرده اند، برای مشاهده لطفا «اینجا» را کلیک کنید.