خدايا، بر محمد و آل او درود فرست، و مرا در آنچه به من مرحمت فرمودهاى فراموشكار يادت، و در آنچه به من بخشيدهاى غافل از احسانت، و نوميد از اجابتت- هر چند دير رسد- قرار مده، چه در خوشى باشم يا ناخوشى، در سختى يا آسايش، در تندرستى يا گرفتارى، در پريشانى يا نعمت، در وسعت يا تنگى معيشت، در نيازمندى يا بى نيازى.
استاد انصاریان این فراز را همراه با فراز قبل شرح کرده اند، برای مشاهده لطفا «اینجا» را کلیک کنید.