بار خدايا، بر محمد و خاندانش درود فرست و سينهام را از حسد تهى گردان، تا بر هيچ يك از بندگانت كه در حقشان احسان كردهايى رشك نبرم، تا آنجا كه چون ببينم يكى از بندگانت را در دين و دنيا، تندرستى و پارسايى و توانگرى و گشايش نعمتى دادهاى، من نيز براى خود از تو- اى خداى يكتا و بى انباز- برتر از آن را آرزو كنم.
استاد انصاریان این فراز را همراه با فراز قبل شرح کرده اند، برای مشاهده لطفا «اینجا» را کلیک کنید.