خدايا، بر محمد و خاندانش درود فرست و سينهى مرا از رشك و حسد تهى گردان، تا بر هيچ يك از بندگانت، به سبب احسان تو به ايشان، حسد نبرم؛ آنگونه كه اگر ببينم به يكى از بندگان خود در كار دين و دنيا و تندرستى و پرهيزگارى و توانگرى و آسودگى، نعمتى دادهاى، من نيز از تو و به يارى تو براى خود برتر از آن را آروز كنم؛ اى آن كه يكتا و بىهمتايى.
استاد انصاریان این فراز را همراه با فراز قبل شرح کرده اند، برای مشاهده لطفا «اینجا» را کلیک کنید.