در هر حال مرا فراموش مكن و در جميع امور نظر لطف و محبت و تفضل خود را از من باز مدار خدايا صلاح كار من ببين و در هر كار تدبير آن كه كن صلاح است. اما اگر باز گذارى مرا، تسلط به نفس خود ندارم و از انجام كار خود عاجز هستم و نسبت به مصلحت خود عاجز و نادان هستم خدايا نمىدانم صلاح كار من در چه چيز است و اگر هم بدانم قدرت بر اجراى آن را ندارم. اگر وامگذارى مرا به خلق خود، بر من ترشروئى و بدخوئىكنند و اگر ملجا و پناه مرا خويشاوندان من قرار دهى مرا محروم مىكنند و بخشش آنان به من اندك و با منت و سختى است و با آن بخشش نكوهشكنند مرا،
استاد انصاریان این فراز را همراه با فراز قبل شرح کرده اند، برای مشاهده لطفا «اینجا» را کلیک کنید.