و به سوى من نظر (رحمت) كن و در همهى كارهايم ناظر باش، زيرا اگر مرا به خود واگذارى از (انجام) آن كارها ناتوان گردم و آنچه مصلحت من در آن است انجام ندهم، و اگر مرا به خلق خويش واگذارى با روى گرفته و درهم به من نگرند، و اگر مرا به ناچار به خويشانم واگذارى نوميدم گردانند، و اگر ببخشند كم و ناگوار بخشند، و بر من منت فراوان نهند، و نكوهش بسيار نمايند،
استاد انصاریان این فراز را همراه با فراز قبل شرح کرده اند، برای مشاهده لطفا «اینجا» را کلیک کنید.