و به سوى من نظر كن و در همهى كارهايم به من نظر نما، زيرا، اگر مرا به خود واگذارى از انجام آن كارها ناتوان خواهم شد و به آنچه مصلحتم در آن است همت نمىگمارم، و اگر مرا به خلق خويش واگذارى با ترشرويى به من بنگرند. و اگر مرا به خويشانم واگذارى از مساعدت، محروم و نوميد كنند. و اگر ببخشند، اندك و ناگوار ببخشند و منت فراوان بگذارند و نكوهش بسيار روا دارند.
استاد انصاریان این فراز را همراه با فراز قبل شرح کرده اند، برای مشاهده لطفا «اینجا» را کلیک کنید.