و مرا منظور نظرت ساز، و در همه امورم با چشم لطف، به من بنگر، زيرا تو اگر به خويشتنم واگذارى، در كارم فرو مانم، و به كارى كه مصلحتم در آن است نپردازم، و اگر مرا به آفريدگانت واگذار نمايى، روى در هم كشند و با ترشرويى به من بنگرند، و اگر به خويشاوندانم موكول فرمايى، محرومم سازند، و اگر عطا نمايند، عطائى اندك و بىبركت دهند، و منتى فراوان نهند، و نكوهش بسيار كنند.
استاد انصاریان این فراز را همراه با فراز قبل شرح کرده اند، برای مشاهده لطفا «اینجا» را کلیک کنید.