و به چشم رحمت و محبت به من بنگر، و خير و مصلحت مرا در همهى كارها در نظر گير، چرا كه اگر مرا به خود واگذارى در كار خود در خواهم ماند، و به انجام كارى كه صلاح من در آن است بر نخواهم خواست، و اگر (امور) مرا به خلق خويش واگذارى (از من) روى در هم كشند (و با ناخوشايندى نه از روى رضامندى با من رفتار كنند)، و اگر (امور) مرا به نزديكانم واسپارى، نااميدم سازند، و اگر (از سر اجبار و رودربايستى (عطايى) در حق من) كند، عطايى ناچيز و ملال آور خواهد بود، و (به خاطر همين بخشش اندك و ناچيز) بر (گردن) من (بار) منت بسيار نهند و بسى از اندازه مورد سرزنشم قرار دهند.
استاد انصاریان این فراز را همراه با فراز قبل شرح کرده اند، برای مشاهده لطفا «اینجا» را کلیک کنید.