و به چشم محبت به من نگاه كن و در همهى كارهايم صلاح مرا مورد عنايت قرار ده. زيرا اگر مرا به خود واگذارى، از انجام آن كارها ناتوان گردم و آنچه مصلحت من در آن است انجام ندهم و اگر مرا به خلق خويش واگذارى با روى گرفته و درهم به من نگرند و اگر مرا به خويشانم واگذارى نوميدم گردانند و اگر ببخشند كم و ناگوار بخشند و بر من منت فراوان نهند و نكوهش بسيار نمايند.
استاد انصاریان این فراز را همراه با فراز قبل شرح کرده اند، برای مشاهده لطفا «اینجا» را کلیک کنید.