در برابرش سدى بر آر تا ديدهاش از ديدنم نابينا شود، و گوشش از آنچه دربارهى من گويند ناشنوا گردد، بر دلش هنگام ياد من قفل نه، و زبانش را لالى ده، سرش را فرو كوب، و عزتش را در هم كوب، جبروتش را در هم شكن، برگردنش طوق خوارى افكن، و سرافرازيش را بر هم زن، و مرا از همهى زيانش بدىاش، دامهايش و پيادگان و سوارگانش در امان بدار، كه تويى آن پيروزمند بلند اقتدار.
.استاد انصاریان این فراز را همراه با فراز قبل شرح کرده اند، برای مشاهده لطفا اینجا را کلیک کنید