فراز 1 از دعای 24 ( صلوات بر اهل بیت پیامبر(ص) )

از دعاهاى امام عليه‌السلام است براى پدر و مادر خود عليهماالسلام (تعظيم و بزرگ داشت پدر و مادر در همه‌ى شرائع مورد اهميت و پسنديده‌ى عقل است، و از تعظيم و احسان به آنان آنست كه آنها را از صميم قلب بايد دوست داشت و دقائق آداب را در خدمتشان مراعات نمود و به آنها مهربانى كرد و خشنوديشان را به دست آورد، و بهترين دارائى خود را از آنها دريغ ننمود و در انجام اوامرشان كوشيد و آنها را به دعاى شايسته ياد كرد، چنانكه خداى تعالى در قرآن كريم به همه‌ى اينها راهنمائى كرده آنجا كه مى‌فرمايد «س 17 ى 23»: و قضى ربك الا تعبدوا الا اياه و بالوالدين احسانا اما يبلغن عندك الكبر احدهما او كلاهما فلا تقل لهما اف و لاتنهرهما و قل لهما قولا كريما «ى 24» و اخفض لهما جناح الذل من الرحمه، و قل رب ارحمهما كما ربيانى صغيرا يعنى و پروردگار تو حكم كرد كه جز او را نپرستيد و به پدر و مادر نيكوئى نمائيد، و چنانكه يكى از آنها يا هر دو نزد تو پيرو سالخورده «كه باعث زحمت و رنج شود» گردند اف «سخن به تنگ آمده» به ايشان مگو و بانگ بر آنها مزن، و با آنان نيكو سخن گو و از روى رحمت و مهربانى با ايشان فروتنى نما، و بگو پروردگار آنها را بيامرز چنانكه مرا در كودكى پروردند. مردى به رسول خدا صلى الله عليه و آله گفت: مرا عملى بياموز كه به وسيله‌ى آن به رحمت خدا نزديك شوم، فرمود: پدر و مادر دارى؟ گفت: آرى، فرمود: به ايشان نيكوئى كن كه نيكوئى درباره‌ى آنها از همه چيز به رحمت حق نزديكتر است. حضرت امام محمد باقر عليه‌السلام و فرموده: بنده‌اى كه به پدر و مادر خود در زمان زنده بودنشان نيكوكار است اگر بميرند وامشان نپردازد و براى آنها آمرزش نطلبد خداوند او را عاق و بدرفتار مى‌نويسد، و بنده‌اى كه در زمان حياتشان عاق آنها است چون مردند وامشان را بپردازد و براى آنان آمرزش بخواهد خداى عزوجل او را نيكوكار مى‌نويسد): بار خدايا بر محمد بنده و فرستاده‌ى خود و بر خاندان پاكانش (حضرت زهراء و ائمه‌ى معصومين) رحمت فرست، و آنان را به بهترين رحمتها و نيكيها و درود خود امتياز ده‌

استاد انصاریان برای این فراز شرحی ننوشته‌اند.