زيرا پدر و مادرم حقشان بر من واجبتر، و احسان و نيكى آنها به من ديرينهتر و با سابقهتر، و نعمت و محبتشان پيش من بزرگتر از آن است كه بتوانم با اداى عوضى با آنها برابرى كنم؛ و يا در برابر آنچه كه براى من خدمت كردهاند مانند آن را جبران كنم و انجام دهم. كجا مىتوانم اى خداى من! آن همه زمانى كه مشغول تربيت و پرورش من بودهاند جبرانش كنم؟! و كى سختىهاى رنجشان كه در پاسدارى و مواظبتم كشيدهاند تلافى مىشود؟ و چگونه ممكن است آن تنگ گيرى بر خودشان كه براى آسايش و فراخى و گشايش من تحمل كردهاند جواب داده شود؟
استاد انصاریان این فراز را همراه با فرازهای قبل شرح کرده اند، برای مشاهده لطفا «اینجا» را کلیک کنید.