چرا كه رعايت حق آن دو بر من واجب و لازمتر است و احسان آن دو از قدمت و سابقهى بيشترى برخوردار است و منت و نعمت ايشان بر من بيشتر از آن است كه از آنان به خاطر عدل تقاص كنم يا با ايشان معامله به مثل نمايم.
اى خداى من! اگر چنين كنم پس چه مىشود آن مدت طولانى كه به ترتيب من مشغول بودهاند؟ و چه مىشود رنج هاى زيادى كه در حفظ و حراست از من متحمل گشتهاند؟ و چه مىشود آن همه تنگ گرفتن بر خويش تا زندگى مرا توسعهاى دهند؟
استاد انصاریان این فراز را همراه با فرازهای قبل شرح کرده اند، برای مشاهده لطفا «اینجا» را کلیک کنید.