بار خدايا! و هر تعدى كه در گفتار يا زياده روى كه در كردار بر من روا داشتهاند يا در انجام وظيفهاى نسبت به من كوتاهى ورزيدهاند، من بر ايشان بخشودم و از تو خواستارم كه بار پىآمدهاى آن را از آن دو فرو كاهى، چرا كه من دربارهى خودم هيچ گمان بدى به ايشان نمىبرم و آنها را در مهربانى نسبت به خودم هيچ گمان بدى به ايشان نمىبرم و آنها را در مهربانى نسبت به خود قصور ورزنده نمىشمارم و از آنچه در اداره كردن من بدان مبادرت ورزيدهاند ناخشنود نيستم.
استاد انصاریان این فراز را همراه با فراز قبل شرح کرده اند، برای مشاهده لطفا «اینجا» را کلیک کنید.