خدايا! هر گونه تندروىاى كه در گفتار با من نمودهاند، و هر گونه زيادهروىاى كه در رفتار با من داشتهاند، يا هر گونه حقوقى را كه دربارهى من تباه كردهاند، يا هر گونه مسئوليتى كه نسبت به من داشتهاند و در انجام دادنش كوتاهى ورزيدهاند، خدايا آنها را به آنان بخشيدم، و آن را بر ايشان احسان كردم، و از تو نيز مىخواهم كه گرفتارىهاشان را از دوششان بردارى؛ چرا كه من، هرگز نسبت به آنان دربارهى خود، گمان بد ندارم، و در احسان ايشان نسبت به خود، سهلانگارشان نمىدانم، و از آنچه كه دربارهام انجام دادهاند، ناراحت نيستم.
استاد انصاریان این فراز را همراه با فراز قبل شرح کرده اند، برای مشاهده لطفا «اینجا» را کلیک کنید.