و ماسواى تو در (دورهى) عمر خود، به چشم شفقت منظور، و در امور خود مسخر و مجبور و در كار خود مقهورند. از حالى به حالى متحول و از صفتى به صفتى منتقل مىشوند.
استاد انصاریان این فراز را همراه با فرازهای قبل شرح کرده اند، برای مشاهده لطفا «اینجا» را کلیک کنید.