فراز 6 از دعای 28 ( خوار شدن کسانی که طلب عزّت از غیر خدا دارند )

خداى من چه ديدم بسيارى ز راى تيره و نابردبارى كه هر يك جانب هم مى‌دوندى به عرض حاجت و زان پوزخندى كه از تو بى‌خبر بينم سرانجام شده محروم و مطرود او در ايام و با دست تهى مشت گشوده سر حيرت ضلالت در فتوده كه سر اندر گريبان قوز بر پشت كنار هم تهى بودند از مشت كه اين قومند احمق تيره‌بختان و خود باشد ذليل و مثل خود آن از او عزت بخواهند او ذليل است همانندش رهش گم بى‌دليل است كه خود او كاسه‌ى دريوزگى را به ديگر كس ز رفع چارگى را به دنبال كرم اينجا و آنجا همى باشد دوان امروز و فردا مسلم هست اين قوم بدانديش بجز حرمان نصيبى نيست بر خويش و او از اين گدايى جز كه خفت ندارد بهره‌اى جز در مذلت‌

دعا و نيايش‌