و چنان كن كه آن وعدهاى را كه در وحى خويش بدان تصريح كرده ى و در پىاش سوگند ياد نمودهاى ما را از اهتمام بازدارد، اهتمام به رزقى كه خود متكفل رسانيدن آن شدهاى و مانع پريشان خاطرى ما باشد نسبت به رزقى كه متعهد گشتهاى كه خود رسانيدن آن را بسنده باشى.
استاد انصاریان این فراز را همراه با فرازهای قبل شرح کرده اند، برای مشاهده لطفا «اینجا» را کلیک کنید.