فراز 26 از دعای 3 ( درود خداوند بر اهل درود و صلوات )

پروردگارا هرگاه رحمت بر فرشتگان خود و پيغمبران خود فرستادى سلام و درود ما را نيز بر آنها بفرست. درود و رحمت تو بر آنها باد و به پاس ابواب و نعمى كه به دست آنها بر ما گشوده‌اى از حسن قول و راستى و بخشش و كرم كه ما را آزموده‌اند. آرى تو جواد و بخشنده‌اى زيرا كرم و بخشش تو براى چيزى و به خاطر نفع چيزى نيست. خداوندا در توفيق بگشاى نظامى را ره تحقيق بنماى دلى ده كه يقينت را ستايد زبانى كافرينت را سرايد مده ناخوب را بر خاطرم راه بدار از ناپسندم دست كوتاه درونم را به نور حق بر افروز زبانم را ثناى خود درآموز به داودى دلم را تازه گردان زبورم را بلند آوازه گردان چنان كز خواندنش فراخ شود راى ز مشك افشاندنش خلخ بود جاى سوادش ديده را پر نور دارد سماعش مغز را مخمور دارد به چشم شاه شيرين كن جمالش كه خود بر نام شير نيست فالش دلش در مخزن آسايش آور بدان بخشودنى بخشايش آور نسيمى از عنايت يار او كن ز فيضت قطره‌اى در كار او كن چو فياض عنايت كرد يارى بياراى كان گهر تا چه دارى‌

استاد انصاریان این فراز را همراه با فراز قبل شرح کرده اند، برای مشاهده لطفا «اینجا» را کلیک کنید.