و چنان كن كه آن توشهى ناچيز دنيا كه مرا ارزانى مىدارى و آن متاع جهان فانى كه پيشاپيش عنايت مىكنى، براى رسيدن به جوار رحمت تو دستاويزى باشد و پيوستن قرب تو را پيوندى و رسيدن به مينوى تو را وسيلتى. همانا كه تو داراى احسانى بزرگى و تو بخشاى بزرگوارى.
استاد انصاریان این فراز را همراه با فرازهای قبل شرح کرده اند، برای مشاهده لطفا «اینجا» را کلیک کنید.