فراز 17 از دعای 31 ( آگاهی خداوند نسبت به اعمال انسان‌ها )

خداوندا، تو بى‌گمان به آنچه انجام داده‌ام داناترى پس ببخش آنچه از من مى‌دانى و به قدرتت مرا بازگردان به آنچه از آن دل خوش دارى.

توفيق خوددارى از معصيت‌

حضرت باقر (عليه السلام) مى‌فرمايد: خداوند به داود وحى فرمود:

نزد بنده‌ام دانيال برو و به او بگو: همانا ترك اولى كردى تو را بخشيدم، باز ترك اولى كردى تو را بخشيدم، بار سوم ترك اولى كردى باز هم تو را بخشيدم، اگر به مرحله چهارم برسد تو را نخواهم بخشيد.

داود نزد دانيال آمد و آنچه را حضرت حق فرموده بود به او گفت. دانيال عرضه داشت: اى داود، برنامه حق را به من ابلاغ كردى، چون وقت سحر آمد، دانيال به عبادت برخاست و به حضرت ربّ العزّه عرضه داشت: خداوندا! داود پيغمبر مسائل تو را به من خبر داد كه پس از سه بار ترك اولى مرا نخواهى بخشيد، الهى به عزّتت قسم! اگر خود تو مرا از گناه حفظ نكنى، و توفيق خوددارى از معصيت را از من دريغ دارى هر آينه دچار گناه مى‌شوم، هر آينه دچار گناه مى‌شوم، هر آينه دچار گناه مى‌شوم!«1»

آرى، اگر توفيق او رفيق راه نشود، و عصمت او به داد انسان نرسد، و رحمت و لطفش به بدرقه انسان نيايد، پس واى به حال اين موجود ضعيف و جرثومه ناتوان در مقابل هجوم اين همه خطر و دشمن.

______________________________

(1)- بحار الأنوار: 14/ 376، باب 25، حديث 19؛ الكافى: 2/ 435، حديث 11؛ مستدرك الوسائل: 12/ 137، باب 88، حديث 13716.