مرا هست بر ذمه چندين گناه
كه بر ياد ماندست و هستم گواه
فراموش كردم گناهان بسى
كه بهتر بدانى تو از هر كسى
به نزد تو باشد همه جلوهگر
كه رفتست اين بنده را از نظر
نبردست در ديدهات خواب راه
كمر بسته دانش در آن پيشگاه
خدايا بيامرز از من گناه
كه سنگينىاش كرد جانم تباه
استاد انصاریان این فراز را همراه با فراز قبل شرح کرده اند، برای مشاهده لطفا «اینجا» را کلیک کنید.