فراز 22 از دعای 31 ( توبه از اعمالی که انسان را از عرصۀ محبت الهی بیرون می‌کند )

بار خدايا از انديشه‌هاى دل و نگاههاى زيرچشمى (مانند نگاه به حرام و اشاره به كسى تا به او بخندند يا ستم روا دارند) و گفتگوهاى (بيجاى) زبانم كه مخالف خواسته (رضا و خشنودى) تو يا بيرون از دوستى (پاداش دادن) تو باشد به سوى تو، توبه مى‌كنم، توبه‌اى كه با آن هر اندامى جداگانه از كيفرهاى تو سالم ماند، و از قهرها و سختگيريهاى دردناكت كه بيدادگران مى‌ترسند آسوده باشد

استاد انصاریان این فراز را همراه با فرازهای قبل شرح کرده اند، برای مشاهده لطفا «اینجا» را کلیک کنید.