فراز 22 از دعای 31 ( توبه از اعمالی که انسان را از عرصۀ محبت الهی بیرون می‌کند )

خدايا، من از هر كارى كه خواست تو نبوده يا دوستى‌ات را از ميان مى‌برده است، توبه مى‌كنم: از هر انديشه‌ى بد كه به دلم راه يافته، و هر نگاه زير چشمى گناه‌آلود، و هر گفتار نابجاى زبانم؛ توبه‌اى كه با آن يكايك اعضايم را از عقوبت‌هاى تو به سلامت مانند، و از خشم دردناك تو كه تجاوزگران از آن در هراس‌اند، ايمنى يابند.

استاد انصاریان این فراز را همراه با فرازهای قبل شرح کرده اند، برای مشاهده لطفا «اینجا» را کلیک کنید.