بارالها! (هيچ كس را ياراى آن نيست كه) از (كيفر) تو پناهم دهد و (فقط) بايد عزت و قدرت (لايزال) تو به من امان بخشد، و (به خاطر اعمال ناپسندم هيچ) شفيعى به درگاهت ندارم (زيرا كسى حاضر نيست كه در پيشگاه تو از من شفاعت كند) و (كارم از بدى اعمال به جاى رسيده است كه فقط) بايد احسان و بزرگوارى تو شفيعم شود، و (به اندازهاى كيفر) گناهان، هراسناكم ساخته است كه تنها عفو و بخشايش تو، امانم مىدهد.