پس (هرگاه چگونگىام چنين است) آنچه گفتم از روى نادانى به بدى كردار و از روى فراموشى كار ناپسنديدهام كه گذشته نيست، بلكه براى آنست كه آسمان تو و هر كه در آن است و زمين تو و هر كه بر روى آنست پشيمانى را كه به تو آشكار ساختم و توبهاى را كه در آن به تو پناه بردم بشنوند