فراز 28 از دعای 31 ( توبه با پشیمانی از گناه )

تَعَطَّرُوا بِالْاسْتِغْفارِ لاتَفْضَحْكُمْ رَوائِحُ الذُّنُوبِ.«1»

با آمرزش خواهى، خود را خوشبو كنيد تا بوى گناهان شما را رسوا نكند.

عَجِبْتُ لِمَنْ يَقْنَطُ وَ مَعَهُ الْاسْتِغْفارُ.«2»

از كسى كه مأيوس است در شگفتم، در حالى كه با او استغفار است.

أَفْضَلُ التَّوَسُّلِ الإِسْتِغْفارُ.«3»

بهترين وسيله و پيوند، آمرزش خواهى است.

طُوبى‌ لِمَنْ وُجِدَ فى‌ صَحِيفَةِ عَمَلِهِ يَوْمَ الْقِيامَةِ تَحْتَ كُلِّ ذَنْبٍ أَسْتَغْفِرُ اللَّهَ.«4»

خوشا به حال كسى كه روز قيامت در نامه اعمالش، زير هر گناهى جمله استغفر اللّه يافت شود.

إِنَّ الشَّيْطانَ قالَ: وَ عِزَّتِكَ وَ جَلالِكَ يا رَبِّ لا أَبْرَحُ اغْوِىَ عِبادَكَ ما دامَتْ أَرْواحُهُم فى‌ أَجْسادِهِمْ، فَقالَ الرَبُّ: وَ عِزَّتى‌ وَ جَلالى‌ لا أَزالُ أَغْفِرُ لَهُمْ ما اسْتَغْفَرُونى‌.«5»

همانا شيطان گفت: به بلند مرتبه و بزرگيت سوگند اى پروردگار! تا بندگانت جان در بدن دارند، از گمراه كردنشان دست نمى‌كشم. پروردگار متعال فرمود: به عزّت و منزلتم تا زمانى كه از من آمرزش بطلبند آنان را مى‌آمرزم.

خَيْرُ الْإِسْتِغْفارِ عِنْدَ اللَّهِ الإِقْلاعُ وَ النَّدَمُ.«6»

بهترين درخواست آمرزش نزد خداوند، ترك گناه و پشيمانى است.

وَ قَدْ جَعَلَ اللَّهُ سُبْحانَهُ الْإِسْتِغْفارَ سَبَباً لِدُرُورِ الرِّزْقِ وَ رَحْمَةِ الْخَلْقِ، فَقالَ سُبْحانَهُ: ﴿فَقُلْتُ اسْتَغْفِرُوا رَبَّكُمْ إِنَّهُ كَانَ غَفَّارًا * يُرْسِلِ السَّمَاءَ عَلَيْكُمْ مِدْرَارًا * وَيُمْدِدْكُمْ بِأَمْوَالٍ وَبَنِينَ وَيَجْعَلْ لَكُمْ جَنَّاتٍ وَيَجْعَلْ لَكُمْ أَنْهَارًا﴾«7»فَرَحِمَ اللَّهُ امْرَءاً اسْتَقْبَلَ تَوْبَتَهُ وَ اسْتَقالَ خَطيئَتَهُ وَ بادَرَ مَنِيَّتَهُ.«8»

و خداوند سبحان، توبه را به سبب فراوانى روزى و رحمت بر خلق قرار داد و فرمود: «پس [به آنان‌] گفتم: از پروردگارتان آمرزش بخواهيد كه او همواره بسيار آمرزنده است.* تا بر شما از آسمان باران پى در پى و با بركت فرستد،* و شما را با اموال و فرزندان يارى كند، و برايتان باغ‌ها و نهرها قرار دهد پس رحمت خدا بر كسى كه توبه را استقبال كند، و از گناهانش پوزش خواهد، و پيش از فرا رسيدن مرگ به اعمال شايسته بپردازد.

اللَّهُمَّ إِنّى‌ اسْتَغْفِرُكَ مِنْ كُلِّ ذَنْبٍ قَوَّى‌ عَلَيهِ بَدَنى‌ بِعافِيَتِكَ ...«9»

خداوندا! بى‌گمان از هر گناهى كه بدنم به واسطه تندرستى دادن تو قدرت بر آن پيدا نمود، آمرزش مى‌طلبم ...

خداى عزوجل هر گاه اراده مى‌كند كه به زمينيان عذاب رساند، مى‌فرمايد:اگر نبودند كسانى كه به واسطه بزرگى و شكوه من با يكديگر مهر مى‌ورزند و مسجدهاى مرا آباد مى‌سازند و در سحرگاهان آمرزش مى‌طلبند هر آينه عذابم را فرو مى‌فرستادم.«11»

فرزندم! مبادا خروس از تو زرنگتر باشد كه هنگام سحر كه تو در خوابى، او برمى‌خيزد و آمرزش مى‌طلبد.«12»

انَّ رَجُلًا اتَى الْحَسَنَ (عليه السلام) فَشَكى الَيْهِ الْجُدُوبَةَ، فَقالَ لَهُ الْحَسَنُ (عليه السلام): اسْتَغْفِرِ اللَّهَ، وَ اتاهُ آخَرُ فَشَكى الَيْهِ الْفَقْرَ، فَقالَ (عليه السلام) لَهُ: اسْتَغْفِرِ اللَّهَ، وَ اتاهُ آخَرُ فَقالَ لَهُ: ادْعُ اللَّهَ انْ يَرْزُقْنى ابْناً فَقالَ (عليه السلام) لَهُ: اسْتَغْفِرِ اللَّهَ. فَقُلْنا: اتاكَ رِجالٌ يَشْكُونَ ابْواباً وَ يَسْأَلونَ انْواعاً فَامَرْتَهُمْ كُلَّهُمْ بِالاْسْتِغْفارِ؟! فَقالَ: ما قُلْتُ ذلِكَ مِنْ ذاتِ نَفْسِى انَّما اعْتَبَرْتُ فيهِ قَوْلَ اللَّهِ:«13»

﴿اسْتَغْفِرُوا رَبَّكُمْ إِنَّهُ كَانَ غَفَّارًا * يُرْسِلِ السَّمَاءَ عَلَيْكُمْ مِدْرَارًا * وَيُمْدِدْكُمْ بِأَمْوَالٍ وَبَنِينَ وَيَجْعَلْ لَكُمْ جَنَّاتٍ وَيَجْعَلْ لَكُمْ أَنْهَارًا﴾«14»

مردى خدمت حضرت مجتبى (عليه السلام) آمد و از قحطى و گرانى به آن حضرت شكايت كرد. حضرت به او فرمود: استغفار كن. مرد ديگرى آمد و به آن حضرت از فقر و تهيدستى شكايت كرد، حضرت به او هم فرمود: استغفار كن.و مرد ديگرى آمد و به آن جناب عرض كرد: از خدا بخواه و دعا كن كه حضرت حق فرزندى به من عنايت كند، به او هم فرمود: استغفار كن. به آن حضرت عرضه داشتيم: مردانى چند خدمت شما آمدند و از چيزها و گرفتارى‌هاى گوناگون شكايت داشتند و تقاضاهاى مختلفى نمودند و شما همه آنها را به استغفار و طلب آمرزش امر فرموديد؟! حضرت جواب دادند:من اين را از پيش خود نگفتم، همانا در اين مسئله از فرموده خداوند در قرآن استفاده نمودم كه فرمود:«پس [به آنان‌] گفتم: از پروردگارتان آمرزش بخواهيد كه او همواره بسيار آمرزنده است.* تا بر شما از آسمان باران پى در پى و با بركت فرستد،* و شما را با اموال و فرزندان يارى كند، و برايتان باغ‌ها و نهرها قرار دهد