فراز 9 از دعای 31 ( زاری و ذلّت درپیشگاه الهی )

پس در پيشگاه تو زارى‌كنان بر پاى ايستاده و فروتنانه چشم به زمين دوخته و به خوارى در بارگاه عزت تو سر به پيش انداخته و با فروتنى نزد تو از راز خود كه تو به آن داناترى، پرده برگرفته است و لابه‌كنان گناهان خود را كه تو به شماره‌ى آن آگاهترى، شماره مى‌كند و از گناهى بزرگ كه مرتكب شده و بر علم تو گذشته است و از كارى زشت كه به حكم قضاى تو مايه‌ى رسوايى است، به تو پناه آورده است، گناهانى كه لذتهاى آن به او پشت كرده و از او روى برتافته است، اما پيامدهاى زيانبخش آن برجاى مانده و پايدار است‌

استاد انصاریان این فراز را همراه با فراز قبل شرح کرده اند، برای مشاهده لطفا «اینجا» را کلیک کنید.