الها اين بندگان گنهكار در حال گريه و زارى به درگاهت ايستاده و از روى خشوع چشم به زمين دوخته و ذليلانه سر به زير افكنده و با خضوع راز دلش را كه بدان آگاهترى آشكار نموده و با خشوع تعداد گناهانش كه تعدادش نزدت بهتر روشن است شمرده و نسبت به گناهان بزرگى كه مرتكب شده به درگاهت استغانه نموده، همان گناهانى كه در علم تو او را تباه ساخته و در فرمان تو او را رسوا ساخته و همان گناهانى كه لذاتش گذشته و تبعات و گرفتاريهايش باقى مانده.
استاد انصاریان این فراز را همراه با فراز قبل شرح کرده اند، برای مشاهده لطفا «اینجا» را کلیک کنید.