(خداوندا!) در برابرت با گريه و زارى ايستاده و ديدگانش را با خشوع به زمين دوخته و خاضعانه در برابر عزت تو سر را فروافكنده و رازى را كه به آن آگاهى، با خضوع و فروتنى، برايت آشكار نموده و تعداد گناهانى را كه تو بهتر مىدانى، با خشوع شمرده و از گردابى كه بر آن علم دارى و از كار زشتى كه باعث رسوايى او شده به تو پناه آورده گناهانى كه لذات آن تمام شده و گذشته ولى تبعات آن برجاى مانده و گريبان گير شده.
استاد انصاریان این فراز را همراه با فراز قبل شرح کرده اند، برای مشاهده لطفا «اینجا» را کلیک کنید.