پس مقابلت ايستاده در حال زارى، و چشم به زمين دوخته با فروتنى، و براى عزتت سر به زير افكنده با خوارى، و رازش برايت آشكار كرده آنچه را كه تو به آن آگاهترى از او با خضوع، و گناهانش را شماره كرده آنچه را كه تو احسان آن بهتر مىدانى با خشوع، به تو پناه آورده از بزرگ آنچه بر سرش آمده كه در علم توست، و از زشتى آنچه رسوايش ساخته كه در فرمان توست: از گناهانى كه لذتهايش سپرى شده و رفته، و وبالها و پى آمدهايش بجا مانده و همراه اوست.
استاد انصاریان این فراز را همراه با فراز قبل شرح کرده اند، برای مشاهده لطفا «اینجا» را کلیک کنید.