پس در حاليكه از گناهان خرد هلاككننده و از كارهاى (گناهان) بزرگ تباه سازنده به سوى تو مىگريختم (رو مىآوردم) مرا به زمين زد (و جلوگيرى نمود) تا چون به نافرمانى تو نزديك (: و گنهكار) شدم، و به بدى كردارم خشم (دورى از رحمت) تو را سزاوار گشتم، عنان حيله و فريب خود را از من برتافت، و با سخن كفر با من روبرو شد و از من بيزارى جست و پشت به من كرده برفت پس مرا در بيابان گمراهى براى خشم تو تنها گذاشت و به درگاه كيفر تو رانده شده درآورد
استاد انصاریان این فراز را همراه با فراز قبل شرح کرده اند، برای مشاهده لطفا «اینجا» را کلیک کنید.